Το τούβλο...

Αναρτήθηκε από Ιφιγένεια στις 12:08 π.μ.

Πρίν από λίγο καιρό έλαβα αυτό :

Ένας νεαρό και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, οδηγούσε τη νέα του τζάγκουαρ κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά όχι και τόσο καλόφημη. Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαινή πόρτα της τζάγκουάρ του. Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.
Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας «Γιατί το έκανες αυτό και ποιος είσαι; Τι νομίζεις ότι κάνεις; Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μια πολύ ακριβή ζημιά! Γιατί το έκανες»;
Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε «σας παρακαλώ κύριε. σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω! Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε.» Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. «Είναι ο αδερφός μου» είπε «Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω».
Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό «Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι; Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου».
Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντηλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού. Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.
«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε το ευγνώμων αγοράκι στον ξένο. Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.
Γύρισε προς τη τζάγκουάρ του αργά. Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει. Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα «Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου»!

31 σημειώματα:

Alkmini είπε...: αληθινο!!!!!; 4 Μαΐου 2008 στις 12:31 π.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Το συμπερασμα είναι το πιο αληθινό...
Εχουμε αφήσει την ζωή μας και τρέχει με μεγαλη ταχύτητα ...
Καλημέρες Αλικάκη !; 4 Μαΐου 2008 στις 9:38 π.μ.
KitsosMitsos είπε...: Από τις ιστορίες που τίποτε δεν προδίκαζε την εξέλιξη!
Να'σαι καλά που μας προβλημάτισες!; 4 Μαΐου 2008 στις 7:01 μ.μ.
ΑΧΤΙΔΑ είπε...: Πράγματι ,είναι λυπηρό που οι δυσκολίες των συνθηκών της ζωής μας πιά μας κάνουν Πόντιους Πιλάτους και νύπτουμε τας χείρας μας και προχωρούμε σε πολλά πράγματα αδιαφορόντας ίσως.; 4 Μαΐου 2008 στις 7:01 μ.μ.
Κόκκινη Ομπρέλα είπε...: Μήνυμα ανθρωπιάς, που τόσο χρειαζόμαστε! Τόσο αλλαζόνες οι περισσότεροι, τα θεωρούν όλα δεδομένα, γκρινιάζουν γι' αυτά που δεν έχουν, χωρίς να αναλογίζονται ποτέ αυτά που έχουν, υπερφίαλοι και ανώριμοι, χωρίς ένα ευχαριστώ για τη ζωή! Ξέρεις τι λέω; Ότι τα χαστούκια τελικά στη ζωή μας χρειάζονται, είναι το πανάκι που μας καθαρίζει τα γυαλιά από τη θολούρα και μας βοηθά να βλέπουμε καλύτερα!
Σε φιλώ καλή μου!
Καλή εβδομάδα από αύριο!; 4 Μαΐου 2008 στις 7:16 μ.μ.
kiki είπε...: Το είχα λάβει κι εγώ. Πόση αλήθεια κρύβει...; 4 Μαΐου 2008 στις 7:51 μ.μ.
Unknown είπε...: Καλησπέρα...
Πολύ αληθινό και σωστό.; 4 Μαΐου 2008 στις 8:02 μ.μ.
manetarius είπε...: Καλησπέρα, είναι αληθινό αυτό το γεγονός;
Καλά, τα έχουμε κάνει λίγο σκατά στις ζωές μας, "εμείς να είμαστε καλά και τι μας νοιάζει για τους άλλους."

Φιλιά πολλά; 4 Μαΐου 2008 στις 8:44 μ.μ.
Μαρια Νικολαου είπε...: Πολυ συγκινητικό..
Καλησπέρα Ιφιγένεια..; 4 Μαΐου 2008 στις 9:29 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Kitsosmitsos,
κι εγω οταν ξεκινησα να διαβαζω το email δεν περιμενα το τελος ....; 4 Μαΐου 2008 στις 9:31 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Αχτίδα μου ,
τρεχουμε να προλαβουμε με οποιο τιμημα ...; 4 Μαΐου 2008 στις 9:33 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Ομπρελίτσα ,
αυτό που είπες "οτι τα χαστούκια τελικά στη ζωή μας χρειάζονται, είναι το πανάκι που μας καθαρίζει τα γυαλιά από τη θολούρα και μας βοηθά να βλέπουμε καλύτερα" είναι το πολύ αληθινό ! Συμφωνώ μαζί σου !
Καλή σου εβδομάδα !; 4 Μαΐου 2008 στις 9:34 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Oneiromageiremata ,
απ'οτι είδα μετά , το εχουν κάνει κι αλλοι Post . Το θέμα όμως είναι να το θυμόμαστε και να μας μείνει κάτι ...
Καλό βράδυ !; 4 Μαΐου 2008 στις 9:35 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Oneiromageiremata ,
απ'οτι είδα μετά , το εχουν κάνει κι αλλοι Post . Το θέμα όμως είναι να το θυμόμαστε και να μας μείνει κάτι ...
Καλό βράδυ !; 4 Μαΐου 2008 στις 9:35 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Καλώς την Lily !
Πραγματικά σωστο....
Καλή εβδομάδα !; 4 Μαΐου 2008 στις 9:36 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Μανιταρακι μου ,
αυτο που περιγραφεις είναι η μεγαλη πλειοψηφια ... Δυστυχως μόνο όταν κάτι μας συμβει , καταλαβαινουμε οτι υπαρχουν κι αλλα πραγματα τα οποία πριν αγνοουσαμε επειδικτικοτατα !!!
Καλό σου βράδυ !; 4 Μαΐου 2008 στις 9:38 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Καλησπέρα Μαρία !
Άς κοιτάξουμε όλοι λίγο μέσα μας ...
Καλό βράδυ !; 4 Μαΐου 2008 στις 9:39 μ.μ.
Ivy είπε...: To Eίχα πάρει πριν πολύ καιρό από την Αμερική. Φαίνεται μεταφράστηκε και κυκλοφορεί, αλλά τουλάχιστον μας αφυπνεί.; 4 Μαΐου 2008 στις 10:40 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Αυτός είναι ο σκοπός , να μας αφυπνει !
Καλώς ήρθες !; 4 Μαΐου 2008 στις 10:47 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Μόνο για λίγο, είμαστε τόσο μικροί και είναι μόνο για λίγο

Καλησπέρα και Χρόνια πολλά κι από δω; 5 Μαΐου 2008 στις 2:26 π.μ.
Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...: !!! Πολύ καλή ιστορία!
Για όλους, κυρίως για μας, είναι σημαντικό να μάθουμε αργά να βαδίζουμε... Να βλέπουμε να ακούμε, να νοιώθουμε....; 5 Μαΐου 2008 στις 10:26 π.μ.
reader είπε...: Η ανάρτησή σου είναι μάθημα ανθρωπιάς! Σ' ευχαριστούμε!
Καλή σου μέρα και καλή βδομάδα!; 5 Μαΐου 2008 στις 11:27 π.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Καλημέρες freedula !
Αργούμε να το καταλαβουμε όμως ...; 5 Μαΐου 2008 στις 1:11 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Καλημέρα Νικόλα !
Ετσι ακριβώς έχουν τα πραγματα ...; 5 Μαΐου 2008 στις 1:12 μ.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Μαργαρίτα μου ,
εγω σ΄ευχαριστώ !
Καλημέρα !; 5 Μαΐου 2008 στις 1:13 μ.μ.
Maria Tzirita είπε...: Από τις σπάνιες φορές που κάνω νυχτερινή βόλτα σε ιστολόγια, αλλά αυτό άξιζε τον κόπο πραγματικά... Το κρατάω στην ψυχή μου και πέφτω για ύπνο λοιπόν. Ευχαριστώ για την καλή-νύχτα! Τα φιλιά μου...; 6 Μαΐου 2008 στις 12:01 π.μ.
Ιφιγένεια είπε...: Εγω σ'ευχαριστώ !
Καλό σου βράδυ Μαρία !; 6 Μαΐου 2008 στις 12:20 π.μ.
Kostas είπε...: Εάν φτάσαμε στο σημείο να γράφουμε η να διαβάζουμαι παραβολές για την ‘ανθρωπιά μας’ τότε μήπως….. λέω μήπως……. κάτι έχουμε χάσει στην πορεία μας?; 6 Μαΐου 2008 στις 12:48 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Όταν διαβάζεις τέτοιες ιστορίες καταλαβαίνεις ότι τελικά χάσαμε το πραγματικό νόημα της ζωής...και κάθε αξία.; 7 Μαΐου 2008 στις 3:49 μ.μ.
Theogr ο κηπουρός είπε...: Ναι δυστυχώς μόνο όταν με κτυπάει ένα τούβλο από κάποιον που υποφέρει πραγματικά, κάποιον που δεν έχει πόδια πχ καταλαβαίνω πόσο κουτό είναι να γκρινιάζω επειδή τα παπούτσια μου είναι μαύρα και όχι καφέ.; 8 Μαΐου 2008 στις 3:21 μ.μ.
Αννα είπε...: Πολύ όμορφη ιστορία!!!; 12 Μαΐου 2008 στις 10:35 μ.μ.