... να 'μαι κι εγώ ...

Xρυσο φεγγαρι ολογιομο...τι ομορφια!!!

φιλια

Ιφιγένεια... εγώ είδα την πανσέληνο στο μικρό Παρίσι.. έχω και φωτό..

παρέα με τις κόρες σου!!!!!

φιλιά!!

Είναι τόσο ωραία όταν έχει πανσέληνο... Όλα αλλάζουν, γίνονται διάφανα, ειρηνικά, γαλήνια...

Βρέθηκα μία νύχτα με πανσέληνο στην Ακρόπολη... μαζί με μιλιούνια άλλων ονειροπόλων... Κι όμως, παρά την πολυκοσμία και τα φρουφρου των υφασμάτων και τα κλαπ κλαπ των παπουτσιών... ένιωθες το φεγγάρι να χύνει το φως του στις μαρμάρινες κολόνες να αγγίζει τα μαλλιά των επισκεπτών, να ενώνει μαγικά το χτες με το σήμερα, σαν πανάκριβο ασημένιο ουράνιο κόσμημα που περνάει από τη μία γενιά στην άλλη...
Να είσαι καλά, φεγγαρένια μου, Ιφιγένεια...